Karanlıklar bürüdü tüm gökyüzünü,
Kanat çırpıp uçtu, gönlümden kuşlar...
Yağmur getirince acıyı, hüznü,
Doluyor gözüme, doluyor yaşlar...

Esiyor başımda rüzgârlar gamla,
Islansın yanağım hep damla damla.
Nasıl yaşanır ki, sevdâlı namla?
Acıyan gözlerle dönüyor başlar...

Kim derdi ki, yürek acı dolacak,
Gülümseyen çehre donup solacak.
Sevdiğin o eller, saçım yolacak,
Her şeyi anlatır, çatılan kaşlar...

Derin bir sessizlik kulaklarımda,
Sırlarım saklıdır saç aklarımda.
Yüreğimde onu, hep saklarım da,
Ebedi yastığım olsa da taşlar..

Durgun sudan bakan çocuk gözleri
Dalgalar kâh çığlık getiriyor sahile,
Kâh gülücükler...
Gök de ağlıyor,
Göğün gözyaşları dökülüyor denize,
Her damlada acılar halka halka büyüyor, yayılıyor,
Keskin bir acı doluyor genize...
Kıyıya vuruyor hıçkırıklar,
Deniz kabuklarına saklanmış ümitler,
Tahta parçalarıyla sarmaş dolaş gülücükler.
Acılarını balıklar yutmuş,
Yüreğini örselemiş kumlar bir ileri, bir geri,
Duygularına gem vurmuş...
Kâh bir balığın gözünde bakışı,
Kâh suya vuran gün ışığında.
İstiridyedeki inciler gözyaşı.
Hüzün şarkısını getiriyor dalgalar,
Getiriyor ninnisini sesinin.
Ağıtına karşılık veriyor kayalar,
El sallıyor karanlık bir köşeden,
Hazin bir iç çekiş duyuluyor yankılarında,
Ağlıyor gibi bir kuytuda...

Üstüme örttüm şimdi elem örtüsü,
Zindanımda başbaşa dertlerimle ben.
Gözyaşım yanağımda yüzümün süsü,
Hıçkırık dudağımda, kederimle ben.

Karardı şimdi güneş doğmaz ufukta,
Ne acı bir hicran var bu ayrılıkta.
Gözlerimde gitgide oldu bir nokta,
Ne acı bir hicran var bu ayrılıkda.

Bir yol ver de Allahım, gideyim ona,
Sarılayım bir daha koşup boynuna.
Sevgimi sararım sıcak koynuna,
Ne acı bir hicran var bu ayrılıkda...

Kasım yağmurlarıyla ıslanır yanaklarım,
Sislerle, bulutlarla kederli sokaklarım.

Uçuşan şen kuşlara eş olsam yücelerde,
Anlatamam derdimi bu yarım hecelerde.

Sürüklenir peşinden gözlerim dalgın dalgın,
Bilmem ki, şen baharda şu gönlüm neden yorgun?

Islak kirpiklerimde kanat çırpıyor kuşlar,
Omuzlarımda ağır, taşınmıyor ki taşlar…

Yüreğimdeki kuşlar, hadi şakıyın yâre,
Bu hasret tükenmiyor, bulamam ki bir çâre…

Sevgimi, selâmımı, bulutlarla yolladım,
Damla damla dökülen gözyaşımla pulladım…

Kumral saçlarını okşadım yine, sâkin uykulara dalan bebeğim…
Öperken alnından gülümse bana, gülümse de yine, güldür meleğim…

Saracak yine kolum seni sıkıca, gelirim usulca, bir gün bunu bil,
Sakın sessiz durma, konuş benimle, ağlamak yok sakın, gözlerini sil…

Bilinmez sırası bu yolculuğun, bembeyaz bir köşktesin, rüyamda gördüm,
Oysa büyük vuslat yüce Allah’a, bilmezdim sırrı önce, sanki bir kördüm.

Huzurla dolsun için, kalbimizdesin, öyle bir köşen var ki güller içinde,
El ele tutunarak bir kafes ördük, dualar söyleyen bülbül, içinde…

Bizi duyar gibi, gülümse her gün, her gece, hep sana sesleneceğim,
Öperek resmini, hasretle yine, güzel hayâlinle besleneceğim…

böyle yapayalnız boynu bükük koyma beni
senin sıcaklığından ayrı, sevginden uzak
kime koşarım, nasıl yaşarım böyle bir başıma
teninin kokusunu özledim BADİM, sımsıcak nefesini
annem diyen o nazlı yumuşacık sesini
hadi uyan BARIŞ CAN ım, gözbebeğim
sarı gülüm, altın kalplim, iyilik meleğim
gülen gözlüm CAN BARIŞ ım

benim aslan kardeşim,doğum günün kutlu olsun..

Doğum günün kutlu olsun benim aslan oğlum.Her an   benimlesin, seni çok özlüyorum.Nurlar içinde uyu... BABAN

BARIŞ' IMA,

4 KASIM 1984,bir pazar sabahı,
Güneş sevinçle doğdu,aydınlattı dünyayı,
Biricik oğlumuz geldi,Barışımız tatlı yaramazımız,
Özgemin can dostu,tutunacağı en sağlam dalı,

Sonra yıllar geçti,
Yakalayamadan saatlerdeki hızı,
Büyüyene dek,
Anlattırdı bana "Byemiyazın çıçılarını"
Usanmadan okudum okudum
Çocuk diliyle istediği "Bremen mızıkacılarını"

Birgün okul zili çaldı,
Şiirler yazdı, marşlar söyledi,
Marş söylemekten bıktığında da,
Öğretmenine,
Bir kez de " leylim ley" i söyleyelim derdi.

O benim cesur yüreğim, küçük akrebimdi,
Her tatlı gülüşü dünyalara bedeldi,
Her anneye yavrusu tabiki güzeldi,
Ama benim,
Nur yüzüne bakışım hep besmeleleydi.

Bana sana yakın oturacağım anne derdi,
Tek nefes alsaydı,
Tek varlığı ruhumu doldursaydı,
Ben razıydım hasrete
Dünyanın öbür ucunda yaşasaydı

Yavrumla ikimizin ne çok hayali vardı,
Bana bahçeli bir ev alacaktı,
Çocuklar ezilmesin,çocuklar üzülmesin diye,
Kezban teyzesi adına okul yaptıracaktı.

Tek bir tesellim var yavrum,
Sonunda seninle buluşacağım
22 Ekim 2008 tarihi, benim için bir milat,
Bundan böyle,
Barışımdan önce Barışımdan sonra diye yaşayacağım.
Sen hep yanımdasın hep benimle,
Hep yakışıklı ve hep neşeli halinle
Yaşadıklarımı, hislerimi ne olur anla,
Rüyalarımda konuş yavrum,konuş benimle.

Kimse seni benim kadar sevemez sanırdım.
Anladımki, Tanrım da seviyormuş benimle birlikte,
Bundan böyle senin sevdiklerin, benim de sevdiğim,
Ömrüm sona erecek, sana kavuşma özlemiyle...

ANNEN

Seni çok özledim,
Gülen gözlüm benim
Şimdi çok erken sonra gidersin
Sonbahar rüzgarı kırarken dalları
Ayrı düşen yaprak yaşar mı söyle?

Olsaydın olsaydın sen yağmur olsaydın
Düşseydin bulutlardan kirpiğimde dursaydın
Olsaydın olsaydın sen rüzgar olsaydın
Esseydin denizlerde kalbimde uyusaydın

4 Kasım 1984 Barisim sen dogdun.bize geldiğinde daha 4 ayliktin minicik bir bebektin.o kadar tatliydin ki bakmaya doyamiyordum sana.Ma demeni o kadar özledim ki guzel gözlü gülen yüzlü kardeşim.insan sana bakınca huzur buluyordu.beraber geçirdiğimiz o günler film şeridi gibi geçiyor gözlerimin önünden. Hayat iste yaradan seni cok cok sevmiş cok erken aldi seni.senin hasretini senin yoklugun daha cok acitiyor canımı.cok özledim Baris im seni.keske sevdiklerimiz hep yanımızda olsaydı keske bunlar yasanmasaydi.hayat bizi cok yordu Baris im.boyle acılar olmasaydı da biz hic ayrılmak zorunda kalmasaydik.bu hasret bu özlem olmasaydı.keske bugun dogum gününü beraber kutlasaydik.sen bana Sema ablam deseydin de o guzel yüzüne doya doya bakıp sana sarilaydim.Ah Barisim benim aslan kardeşim benim melek yüzlüm gidişine inat doğum günün kutlu olsun Kuzum benim.seni cok cok cok seviyorum melek yüzlüm aslan kardesim......

Yüreğimde dursun sevgin, emânet,
Hasretini ellerime koy da git...
Kalsın, mahzun bakışların yadigâr,
Yüreğini, şüphelerden soy da git...

Kalmasın can gözlerin hiç geride
Bil ki, ben hep bekliyorum beride.
Özleminden gitse gözüm feri de,
Gel, bir koklayım saçlarını, doyayım da git...

Dalar ise yollarına gözlerim,
Bil ki, seni deli gibi özlerim.
Ufuklardan gelişini gözlerim,
Geç kalma can, takvimleri say da git...

Düşünme hiç, tasa etme sen bırak,
Yanımdasın, olsa da yol çok ırak,
Nasıl da zor, çekilmiyor bu firâk,
Mis kokunu, şu sîneme yay da git

Canımdı o, cânânımdı, ciğerpâremdi,
Ümidimdi, her şeyimdi, o bir tânemdi.
Nasıl yanmaz buna kalbim, uçup da gitti,
Elem yıldızı gibi kayıp da gitti.
Yok, bilirim bir çâresi onulmaz derdim,
Takât bulsam peşi sıra ben de giderdim.
Koklamaya doyamadan güzel yavrumu,
Onu asker eylemeden şehit eyledim,
Rabbimize, yavrumuzu emânet ettim.

Ah be Baris...
Ozluyor insan. Hele de ilkokulu, ortaokulu, liseyi ayni siralarda okumussa bir baska oluyor. Ilk askini sana anlattiysa, ilk kavgasina senle girdiyse, ilk dayagini senle yediyse bir baska.
Cocukken o kadar yaramazdin ki; hem severdim seni, hem de cekinirdim senden. Sonra, yas aldikca oylesine olgunlastin ki; sevgim hayranliga, cekingenligim bagimliliga donustu. Suan bile hayatimda seninle ozdeslesmis o kadar cok sey var ki, herkesten ayri bir makamdasin. Sen benim; insanliga, karsiliksiz iyilige ve hatta dostluga inancimin yapitasisin. Hic de abartmiyorum, duygusal takiliyor da degilim. Melankolik olabilirim belki ama, sana ozgu o sarkilari senin sesinden dinlemis olup da melankolik olmamak mumkun mu kardesim?
Seni her zaman sevdim, nefes aldikca da hatirlamaya, sevgiyle anmaya ve seni tanimis olmaktan minnettar olmaya devam edecegim. "Cak o zaman, cak cak cak cak..."

Barışa;

22 Ekim 2008,
Bir sonbahar günüydü,
Aydınlıktı,güzeldi dünya
Bir fidan düştü toprağa
Ömrünün baharında,
Bütün umutlarıyla birlikte
Sonsuzluğa yelken açtı.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Gencecikti Barış
Işıl ışıldı gözleri,
İçi,
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Söndü güneş,karardı dünya
Bütün zaman durdu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Açarken ufkunda güller alevden,
Çıktı,her günki gibi gülerek evden,
Kimseyle vedalaşmadı
Yürüdü sonsuzluğa doğru.
Pusu kurmuştu ecel bekliyordu,
Sevdiğine kavuşmak tek arzusuydu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Küçücüktü bir zamanlar,
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
Uyu oğlum,uyu oğlum,ninni.
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Barış.
22 Ekim 2008
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona,
Uyan oğlum,uyan oğlum,uyan Barış

Dört mevsimin rengi üzerinde,
Solmaz yapraklari,adina dikilen,
Bahçedeki ağacın.
Uzat ellerini gökyüzünden
Meleğim,kokusu güzel kardeşim
Ömrümüze Barış,gönlümüze Barış
Hep sen ol Barış;Kardeşim...

E iste Baris im o kara gün gene geldi.8 sene kolay degil.her gecen gun hüzünle dolu.dun gibi hic aklımdan cikmiyor aci haberini aldığım aci zor hic unutamayacagim o kara gun...acimi huznumu uzuntumu anlatmak yada yazmak o kadar zorki Baris im.hep bu yazdiklarimizi okuyorsun diye dusunuyorum.bilmiyorum boyle ayrılıklar olmasaydı Baris im.ne sen ne sevdiklerimiz gideydi hep beraber gene aynı havayı solusaydik be Baris im.benim aslan Baris im
Yiğit kardeşim.meleğim.cok özledim seni cok :((( yerin cennet olsun kuzum benim

E iste Baris im o kara gün gene geldi.8 sene kolay degil.her gecen gun hüzünle dolu.dun gibi hic aklımdan cikmiyor aci haberini aldığım aci zor hic unutamayacagim o kara gun...acimi huznumu uzuntumu anlatmak yada yazmak o kadar zorki Baris im.hep bu yazdiklarimizi okuyorsun diye dusunuyorum.bilmiyorum boyle ayrılıklar olmasaydı Baris im.ne sen ne sevdiklerimiz gideydi hep beraber gene aynı havayı solusaydik be Baris im.benim aslan Baris im
Yiğit kardeşim.meleğim.cok özledim seni cok :((( yerin cennet olsun kuzum benim

Elbet bir gün buluşacağız,
Bu böyle yarım kalmayacak
İkimizinde saçları ak,
Öyle durup bakışacağız…

Belki bir deniz kenarında,
El ele mâziyi konuşacağız..
Benim içimde yanan ateş var,
BARIŞım ne zaman buluşacağız..

ÇOCUĞUNU KAYBEDEN BİR ANNE BABA İÇİN
HER GÜN İLK GÜNDÜR
BU IZDIRAP İHTİYARLAMAZ
VİKTOR HUGO