Merhaba Semra teyzecim,

Mesajlarınızı yeni okuyabildim. Ben de buradan da olsa, Barışın bir parçasıyla, sizinle iletişime geçtiğim için çok sevindim. Yüzünüzü birazcık olsun güldürebildiysem de ne mutlu bana.

Güzel dilekleriniz için çok çok teşekkür ederim. Umarım hayat hepimize bol bol neşe getirir.

Size sevgilerimi gönderiyorum.

Neşe.

Ben senin en çok gülüşünü sevdim

Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran

Unutturur bana birden acıları, güçlükleri

Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

resmin garajımda her gün bir göz göze geliriz.Mekanın cennet olsun dostum

"Ölüm korkutucu gelmiyor biliyormusun"demişsin bu cümlene aynen katılıyorum Barışın olduğu her yer benim için mutlaka güzeldir.
İsimler insanların kişiliğini yansıtırmış tıpkı "Barış" gibi. umarım ve dilerim sende ismin gibi hep Neşeli olursun. seni sevgiyle kucaklıyor sağlıklı mutlu ve Neşeli bir ömür diliyorum.
Barışın annesi

Not. umarım bu iletiyi okursun

Sevgili Neşe
Bugün oğlumun sitesine girdiğimde büyük bir süprizle karşılaştım.Barışımla ilgili birşeyler okumak ondan haber almak gibiydi ve beni çok çok mutlu etti hemde çok duygulandırdı.
yazdığın bu satırları büyük bir merak vede hüzünle okudum.gözyaşlarımı tutmam mümkün değildi.
hangi yıl olduğunu hatırlamıyorum ama oğlum Yükseliş Kolejinin yüzme derslarini kapsayan yaz okuluna gitmişti.
Başsağlığı dileklerin için çok teşekkür ederim.

Barış, isim benzerliğiyle seninle aynı isim ve soyismi taşıyan ve bugün şarkısı çıkan birini google da aratırken tesadüfen bu sayfayla karşılaştım. Önce yazılanları okumaya başladım, yaşlarımızın yakın olduğunu senin de Ankara’da yaşadığını öğrendim. Eski Ankara’lı olduğum için hemen bir bağ kurdum. Sonra yazanlar arasında tanıdık isimleri gördüm, ya demek ki Barış onların arkadaşıymış dedim. Annenin, babanın, ablanın, sevgilinin, arkadaşlarının, ailenin arkadaşlarının yazdıklarını okudum. Vay be ne kadar da çok seveni varmış, ben vefat etsem bana bu kadar kişi, bu denli sevgi dolu yorumları yaparlar mıydı acaba diye düşündüm ister istemez. İlk yazılanlardan son yazılanlara doğru tek tek okurken, resimlerine de bakmak istedim, bu kadar sevilen Barış neye benziyordu merak ettim. Resimlerden birine bastım Barış.

Barış, resimlerine bakınca anladım, ben seni tanıyordum…

Ya ilkokul 5in, ya da hazırlığın yazında, sanırım birlikte yaz okuluna gitmiştik seninle. Ah o çocuk kalbimle senden ne kadar da çok hoşlanmıştım. Evet anlatılanlar kadar yakışıklıydın o zamanda bile. Evden telefonla defalarca kez konuşmuştuk. Bahçelievlerdeki o kütüphanenin önünde bir park vardı sanırım, bi şekilde orada buluşmuşmayı başarmıştık diye hatırlıyorum hayal meyal. Ah Barışcım. Aradan kaç zaman, kaç şehir, kaç insan, kaç hayat geçmiş. Sen de gelip geçen hayatlardan biriymişsin be Barışcım.

Sana yazanlar gittikçe azalmış ama sanma ki insanların kalplerinden, beyinlerinden çıkmadın. Baksana ben bile seni unutmamışım, seni yaşayanlar nasıl unutsun.

Annene, babana, ablana ve tüm sevenlerine baş sağlığı ve sabır diliyorum. Sizlere, İstanbul’dan güzel enerjilerimi yolluyorum. Hayat her şeye rağmen o kadar güzel ki. Ama ne yalan söyleyim, orada olduğun için bir nebze de olsun ölüm korkutucu gelmiyor biliyor musun. Ne garip değil mi…

Barış, umarım başka bir hayatta tekrar karşılaşırız…

Neşe.

Yalnızlık sis gibi, yalnızlık sızı,
Yalnızlık buz gibi, yalnızlık ayaz,
Yalnızlık kaygan zemin, tutunmadan durulmaz,
Yalnızlık sensizliktir, sensiz de hiç yaşanmaz....

Yalnızlık gece gibi, etrafın hiç görünmez,
Yalnızlık sessizliktir, çığlıkların duyulmaz,
Yalnızlık dipsiz kuyu, içine hiç inilmez,
Yalnızlık sensizliktir, sensiz mutlu olunmaz..

“Herkesin
Bir umudu vardır,
Bir savaşı,
Bir kaybedişi,
Bir acısı,
Bir yalnızlığı,
Bir hüznü…
Çünkü herkesin bir gideni vardır…
İçinden bir türlü uğurlayamadığı…”

Bahçemde açılmaz seni görmezse çiçekler
Sahil seni, rüzgar seni, akşam senin bekler
Gelmezsen eğer mevsimi nereden bilecekler
Sahil seni, rüzgar seni, akşam seni bekler

Ağlar gezerim sahili sanki benimlesin
Ay’da yüzün geceyi öpen sularda sesin
Bilmek istemem, şimdi nerede nasıl kiminlesin
Dünya gözümde değil, çünkü sen gönlümdesin

Hüzün denizinin ortası burası.
Hüzün yağıyor burada her gece.
Hüzün her şeye sinmiş,
Yüzünde hüzündür artık.
Olmayışına isyandır,
Dudaktan dökülen her sözcük.

Güzel adam uğradım bugün yanına ama bulamadım yerini. Dualarımız seninle, hala aklımızdasın, özledik!

Etrafımızı sarıverecek
Bir boşluk ki asla bitmeyecek
Her şey bir anda anlamsız gelecek
İşte biz o gün tükeneceğiz
İşte biz o gün tükeneceğiz

Hasretin alev alev içime bir an düştü,
Değişti hayal köşküm, gözümde viran düştü,
Sonsuzluk çiçeklerle donandı yüreğimde,
Yağmalanmış ruhuma yeni bir devran düştü

seni anlatabilmek seni.
i̇yi çocuklara, kahramanlara.
seni anlatabilmek seni,
namussuza, halden bilmeze,
kahpe yalana.
ard arda kaç zemheri,
kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu
dışarda gürül gürül akan bir dünya...
bir ben uyumadım,
kaç leylim bahar,
hasretinden prangalar eskittim.
saçlarına kan gülleri takayım,
bir o yana
bir bu yana...
seni bağırabilsem seni,
dipsiz kuyulara.
akan yıldıza.

''Özlediğin, gidip göremediğindir;

ama, gidip görmek istediğin

Özlem, gidip görememendir; ama

gidip görmek istemen

Özlediğin, gidip görmek istediğin-

ama gidip göremediğin

Özlem, gidip görmek istemen-

ama, gidememen, görememen;

gene de, istemen''

demek geldin
çoktandır hiçbir yerdeydin
ne kadar değişmemişsin
ellerin ne kadar kalabalık
gözlerin ne kadar ansızın
seni böyle değişmemiş görmedim hiç
demek geldin

Ağlar gezerim sâhili, sanki benimlesin
Ayda yüzün, geceyi öpen sularda sesin
Bilmek istemem şimdi, nerede, nasıl, kiminlesin
Dünyâ gözümde değil, çünkü sen gönlümdesin

Kader vurdu şu canıma ciğerim yandı
Gidişinle güneş söndü, günüm karardı
Doyamadan çekip gittin, hatıran kaldı
Sen gidince yer, gök, deniz, dağlar ağladı

Bir gönül hikayesi anlatırdı gözlerin
Uzaklarda olsan da senin kalbimde yerin
Anlatamam kalbimin macerası çok derin
Uzaklarda olsan da senin kalbimde yerin